
Sadzenie drzew w parku narodowym
30 kwietnia 2025
Sadzenie drzew w parku narodowym może wydawać się nietypowym działaniem, ale w rzeczywistości ma sens ekologiczny. Choć parki narodowe kojarzą się z dziką, nienaruszoną przyrodą, także te chronione obszary narażone są na szereg zagrożeń – od obecności gatunków inwazyjnych, po skutki dawnych ingerencji człowieka. Dlatego istnieją sytuacje, kiedy sadzenie drzew w parku narodowym staje się celowym działaniem.
Cel sadzenia drzew w parku narodowym
Parki narodowe są ostoją bioróżnorodności i pełnią niezwykle ważną funkcję w ochronie unikalnych siedlisk. Niestety, w dobie kryzysu bioróżnorodności także doświadczają wielu zagrożeń i często interwencja ze strony ludzi jest konieczna.
Sadzenie adekwatnych do siedliska, rodzimych gatunków drzew wspomaga regenerację zdegradowanych obszarów i pozwala przywracać naturalny skład drzewostanu. Takie działania pomagają również ograniczać rozprzestrzenianie się gatunków obcych, które stanowią ogromne zagrożenie dla różnorodności biologicznej.
Dzięki zaangażowaniu firmy Transition Technologies – Systems, w ramach projektu „Czas na las”, udało się posadzić 230 dębów szypułkowych na terenie Słowińskiego Parku Narodowego. To realne wsparcie dla przyrody, która potrzebuje czasu i troski, by się odrodzić.
Efekty sadzenia drzew wymagają czasu
W obliczu globalnej zmiany klimatu oraz gwałtownego spadku bioróżnorodności, każde działanie mające na celu odnowę przyrody nabiera szczególnego znaczenia. Sadzenie drzew w parku narodowym to inicjatywa, która przynosi długofalowe korzyści – zarówno dla ludzi, jak i dla całych ekosystemów.
Choć sadzenie 230 drzew to istotny krok, rezultaty takich działań nie są natychmiastowe. Odbudowa naturalnych procesów przyrodniczych to długi proces, który wymaga cierpliwości, monitorowania i ciągłego wsparcia. Jednak z perspektywy ochrony przyrody – to inwestycja, która procentuje przez dziesięciolecia.
Serdecznie dziękujemy firmie Transition Technologies – Systems za zaangażowanie w projekt „Czas na las”!
Wspólnie tworzymy przestrzeń, w której przyroda ma szansę się odrodzić, a przyszłe pokolenia będą mogły czerpać z jej bogactwa.